Hoogdagen voor de Belgische atletiek!

Ongeloofelijk, het is er dan toch van gekomen : onze eerste (en vermoedelijk enigste) Olympische medailles zijn binnen! Gisteren zetten onze sprintkoninginnen de kroon op jarenlang keihard werken; vandaag maakte Tia het waar! EUFORIE!

Toegegeven, ik ben ook een sportliefhebster van aan de zijlijn. De voorbije weken stond de televisie hier veel meer dan anders aan om de Olympische Spelen in Beijing van nabij te volgen. Persoonlijk vind ik niet dat alle sporten thuishoren op de Spelen maar turnen, zwemmen en atletiek zeker wel. Indrukwekkende prestaties gewoonweg. Ook veel ontgoocheling gezien. Ik heb het persoonlijk wel voor roeier Tim Maeyens en vind het vooral jammer voor hemzelf dat hij net naast brons greep. Op mij maakte hij alvast indruk. Of de jonge zwemster Eline Maesen, die na haar schitterende prestaties zo spontaan in beeld kwam. En de verlegen maar talentvolle Gaëlle Nys, die ik al eerder op het Gymgala in het Genste Kuipke aan het werk gezien heb. Om nog maar te zwijgen van Iljo Keisse (amai, voor die heb ik al gebruld in het Kuipke als hij weer eens een ronde pakte en voor ambiance zorgde) en Kenny De Ketele. Het zorgde allemaal voor ongeloofelijk spannende momenten televisie.

Helaas kon ik gisteren de vier vriendinnen niet aan het werk zien; en ook Tia Hellebaut haar strategische 2m05 heb ik moeten missen. Maar toch voel ik me fier. En ook "verbonden" zoals een jogster gisteren nog tegen me zei. Want eerlijk gezegd, ook al zijn mijn loopprestaties weinig indrukwekkend te noemen, ik behoor wel tot die grote atletiekfamilie.
Ik zou zo zeggen : laat er ons vrijdag in de kantine nog eentje op drinken! Proficiat dames!